هدف از ساخت کاوشگرها حمل دوربینهای تلویزیونی و ابزارهای لازم برای جمع آوری اطلاعات به فضا است. این ابزارها اطلاعات جمع آوری شده را به زمین مخابره میکنند.
هدف از ساخت کاوشگرها حمل دوربینهای تلویزیونی و ابزارهای لازم برای جمع آوری اطلاعات به فضا است. این ابزارها اطلاعات جمع آوری شده را به زمین مخابره میکنند. موشک پرتاب، تنها سرعت اولیه لازم را به کاوشگرهای فضایی میدهد، و این موتورهای خود کاوشگر هستند، که به آنها اجازه تغییر جهت می دهند. انرژی کاوشگرهایی که به اکتشاف بین سیاره ای مشغولند، بوسیله سلولهای خورشیدی تامین میشود، ولی انرژی کاوشگرهایی که در قسمتهای دورتر منظومه شمسی درحال اکتشاف هستند، بوسیله مواد رادیواکتیو تامین میشود. معمولا جهت آنتن های رادیویی بطرف زمین است، تا از یک س. تصاویر و اطلاعات جمع آوری شده را به زمین بفرستند و از سوی دیگر دستورات لازم را از مرکز هدایت زمینی دریافت کنند.سفینه وایکینگ که در اینجا با مدار پیمایش دیده میشود، اولین فضاپیما بود که با موفقیت در سیاره مریخ فرود آمد.
وظایف مدارپیما
کاوشگری که در مدار یک سیاره قرار می گیرد، میتواند آن را از نزدیک مشاهده کند و تصاویری از آن را نیز به زمین بفرستد. این تصاویر سطح کامل سیاره مذکور را با جزئیات به تصویر می کشند. کاوشگرهایی که در مدار سیاره زهره می چرخیدند، برای نفوذ در لایه ابرهای ضخیم و نقشه برداری سطح زیر آنها از رادار استفاده می کردند. کاوشگرها بدلیل سالها ماندن در مدار یک سیاره، می توانند تغییرات سطح سیاره مذکور را ضبط کنند. برای مثال، مدارپیماهای وایکینگ به مدت 4 سال در مدار مریخ باقی ماندند و توانستند طوفانهای غباری در سطح مریخ را با جزئیات ضبط کنند. اگر در یک ماموریت از سفینه فرود استفاده شود، مدارپیما می تواند پیامهای ارسالی سفینه فرود از سطح یک سیاره یا قمر را گرفته و به زمین مخابره کند. پیامها در زمین بوسیله رایانه های مرکز هدایت تجزیه و تحلیل میشوند.
مدار پیمای وایکینگ نشان دادند که نیمه شمالی سیاره مریخ دارای کوههای بیشتری نسبت به نیمه جنوبی است.
وظیفه سفینه فرود
کاوشگرهای فرود به جمع آوری نمونه های خاکی و سنگی در سطح سیاره می پردازند. دانشمندان نمونه ها را از نظر ساختار شیمیایی مورد تجزیه قرار می دهند تا عناصر تشکیل دهنده آنها را کشف کنند. البته می توان این نمونه ها را به زمین آورد و در اینجا به مطالعه آنها پرداخت. کاوشگرهای وایکینگ که در سال 1976 در سیاره مریخ فرود آمدند، آزمایشگاهای خود ابزار خودکار مجهز کرده بودند. این ابزار خاک را برای یافتن نشانه های حیات آزمایش می کردند.آنها همچنین هوای سیاره مریخ را مورد مطالعه قرار دادند. از دیگر کارهای آنها می توان به فرستادن تصاویر دقیق محلهای فرود در سیاره مریخ به زمین اشاره کرد.
زباله های فضایی
با پرتاب هر موشک به فضا، مقدار بیشتری زباله در مدار زمین جمع می شود، و این خطر برخورد فضاپیماها به هم را در آینده بیشتر میکند. زباله های فضایی شامل ماهواره های از کار افتاده و اجزاء ماهواره هایی می شود که در فضا متلاشی شده اند. زباله های مدار نزدیک زمین مجددا به جو زمین برمی گردند؛ تکه های کوچکتر می سوزند و تکه های بزرگتر بمانند قسمتهای ایستگاه فضایی اسکای لاب در سال 1979 در زمین فرود می آیند. در فاصله های دورتر از زمین ، زباله ها برای سالها در مدار باقی می مانند بسیاری معتقدند که ماهواره ها در مدار زمین ساکن می توانند تا بیش از یک میلیون سال را در آنجا باقی بمانند. حدود 7000 جرم آسمانی در حال گردش در فضا بوسیله رادارها ردیابی شده اند. از این تعداد تنها کمتر از 400 مورد را ماهواره هایفعال تشکیل می دهند.تکه های زیادی از زباله ها آنقدر کوچکند که قابل ردیابی نیستند، اما همین تکه برای ایجاد خطر به اندازه کافی بزرگ هستند.
منبع:
vmrpc
» محمدحسین
»» نظرات دیگران ( نظر)
لیست کل یادداشت های وبلاگ
